Γιατί ο χρόνος τρέχει όταν γερνάμε;
Όταν ήμασταν παιδιά, ο χρόνος ήταν σαν μια αιωνιότητα, αλλά όταν γερνάμε, φαίνεται να κυλά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Γιατί;
Με το θέμα ασχολήθηκαν ερευνητές και τα αποτελέσματα της μελέτης τους είναι εντυπωσιακά. Το κυρίαρχο στοιχείο, στο οποίο φαίνεται πως κατέληξαν, είναι τα ερεθίσματα που προσλαμβάνει κάθε άνθρωπος σε διάφορα ηλικιακά στάδια της ζωής του.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί η αντίληψη μας, σχετικά με το χρόνο, επιταχύνεται όσο μεγαλώνουμε. Μια από αυτές, είναι η σταδιακή μεταβολή του βιολογικού μας ρολογιού.
Η επιβράδυνση του μεταβολισμού μας, καθώς γερνάμε, ταιριάζει με την επιβράδυνση των παλμών της καρδιάς μας και της αναπνοής μας. Αντίθετα τα παιδιά έχουν περισσότερους καρδιακούς παλμούς και αναπνοές, σε ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, κάτι που τα κάνει να αισθάνονται σαν έχει περάσει περισσότερος χρόνος.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το πέρασμα του χρόνου έχει σχέση με τις πολλές πληροφορίες που προσλαμβάνει ο εγκέφαλος. Με πολλά νέα ερεθίσματα, ο εγκέφαλος χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να τις επεξεργαστεί, δίνοντας την εντύπωση πως ο χρόνος κυλά σε αργή κίνηση.
Αυτό συμβαίνει και σε περίπτωση ατυχήματος, όπου ο χρόνος φαίνεται ατελείωτος, καθώς οι άγνωστες συνθήκες που βιώνουμε, είναι νέες πληροφορίες που λαμβάνει και επεξεργάζεται ο εγκέφαλος.
Στην πραγματικότητα, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες καταστάσεις ο εγκέφαλος μας καταγράφει πιο πλούσιες, λεπτομερείς αναμνήσεις, έτσι ώστε αυτό που εμφανίζεται πιο αργά να είναι η ανάμνηση και όχι το ίδιο το γεγονός.
Αλλά πώς αυτό εξηγεί τη συνεχιζόμενη μείωση του αντιληπτού χρόνου καθώς γερνάμε; Η θεωρία λέει ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο εξοικειωμένοι γινόμαστε με το περιβάλλον μας. Δεν παρατηρούμε τις λεπτομέρειες στο σπίτι ή στον χώρο εργασίας, που είναι μια ρουτίνα.
Για τα παιδιά, όμως, ο κόσμος είναι ένα άγνωστο μέρος, γεμάτο με νέες εμπειρίες. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει να αφιερώσουν πολύ περισσότερη δύναμη του εγκεφάλου, για να συλλέξουν και να κατανοήσουν όλες τις πληροφορίες.
Έτσι, όσο πιο εξοικειωμένοι γινόμαστε με τις εμπειρίες, ημέρα με την ημέρα της ζωής μας, τόσο πιο γρήγορα ο χρόνος μοιάζει να τρέχει, και γενικά, αυτή η οικειότητα αυξάνει με την ηλικία.
Ο βιοχημικός μηχανισμός πίσω από αυτή τη θεωρία είναι η απελευθέρωση του νευροδιαβιβαστή, της ντοπαμίνης, από την αντίληψη των νέων ερεθισμάτων. Πέρα από την ηλικία των 20 ετών και προχωρώντας σε μεγάλη ηλικία, τα επίπεδα της ντοπαμίνης πέφτουν, δίνοντας την αίσθηση πως ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα.
Πηγή
apocalypsejohn.com
