Θα «χτυπήσει» ο Ερντογάν την Ελλάδα τελικά, ναι ή όχι;
H ρίψη – για να ακριβολογούμε – και όχι κατάθεση, στεφάνου στα Ίμια από τον υπουργό Άμυνας αποτέλεσε μια πράξη τιμής και αναγνώρισης της θυσίας των τριών νεκρών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού που έπεσαν εκείνο το μοιραίο βράδυ του 1996. Ακόμα και η ρίψη όμως ενόχλησε τους Τούρκους που φαίνεται πως την περίμεναν και για αυτό είχαν, πάνω από μισή ώρα νωρίτερα, στείλει F-16 στην περιοχή, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ. Τα υπόλοιπα περί κόλπων παραπλάνησης είναι γελοία, διότι αν τα χρειάζεται ο ΥΠΕΘΑ για να κινηθεί στην Ελλάδα, να το ξέρουμε μπας και αλλάξουμε χώρα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η νέα σειρά προκλήσεων της Τουρκίας συνδέεται αποκλειστικά με την άρνηση έκδοσης από την Ελλάδα των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που η Άγκυρα κατηγορεί ως πραξικοπηματίες. Φυσικά ο λόγος δεν είναι αυτός. Τουλάχιστον όχι μόνο αυτός, εκτός αν δεχτούμε ότι τυχαία η Τουρκία στοχοποίησε την περιοχή των Ιμίων από το 1996 και συνεχίζει το ίδιο βιολί μέχρι σήμερα, 21 χρόνια μετά.
Ούτε καν το Κυπριακό δεν είναι πλέον ο λόγος της τουρκικής προκλητικότητας. Είναι όμως όλα μαζί και κάτι παραπάνω, η απόφαση δηλαδή του Ερντογάν, όπως εκφράστηκε με τις δηλώσεις του περί Συνθήκης Λωζάννης, να αλλάξει το status quo σε όλο το μήκος των συνόρων της χώρας του με τον Ελληνισμό.
Βασικός του σύμμαχος στην αναθεωρητική του αυτή απόπειρα, που είναι δυνατό να κλιμακωθεί, είναι η κατάντια της Ελλάδας του σήμερα. Και οι Τούρκοι έχουν ιστορικά αποδείξει ότι εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις φάσεις αδυναμίας των αντιπάλων τους. Πολλώ δε μάλλον των Ελλήνων, για θυμηθείτε τις συνθήκες που επικρατούσαν σε καθεμιά από τις ελληνοτουρκικές κρίσεις…
Τί να πρωτοθυμηθείς; Τη χούντα σε συνδυασμό με το Κυπριακό, ή μια που μιλάμε για τα Ίμια τη διαδοχή στην ηγεσία από τον «σκληρό Ανδρέα», στον «αφελή Σημίτη» που διαφήμιζε στο βιβλίο του μείωση των αμυντικών δαπανών και είχε αλλεργία σε οτιδήποτε σχετιζόμενο με την εθνική ασφάλεια;
Η Τουρκία ουδέποτε έπαψε να είναι αναθεωρητική δύναμη και σήμερα ο αναθεωρητισμός της έχει βάσεις, ή τουλάχιστον έτσι θεωρεί η Άγκυρα. Οι Τούρκοι, δεδομένου ότι στην Ουάσινγκτον υπάρχει μια νέα και «άψητη» κυβέρνηση και στη Μόσχα το κλίμα είναι -προς το παρόν έστω- θετικό, πιθανότατα να θεωρούν την συγκυρία ιδανική για να θέσουν, «πρακτικά»-στρατιωτικά ζητήματα σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο. Να προχωρήσουν άλλο ένα βήμα τον σχεδιασμό τους.
Έτσι η Ελλάδα μπορεί ξαφνικά να βρεθεί ενώπιον λίαν δυσάρεστων καταστάσεων αντιμετωπίζουσα μια κρίση μεγαλύτερη αυτής των Ιμίων, ακόμα και αν η Αθήνα εξακολουθεί να διατηρεί χαμηλά τους τόνους. Άλλωστε η ανόητη πολιτική του «δε διεκδικούμε» που έχει καταστεί εδώ και πολλά χρόνια φετίχ στη χώρα, έχει προσδώσει στον αντίπαλο την απόλυτη στρατηγική πρωτοβουλία.
Ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας μίλησε για πιθανότητα τουρκικής προβοκάτσιας. Δεν θα συμμεριστούμε απόλυτα την άποψή του. Προβοκάτσιες ήταν η βόλτα της ανωτάτης ηγεσίας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στα Ίμια, οι εικονικές «ναυμαχίες» για τις οποίες έκαναν λόγο τα τουρκικά μέσα, οι σημερινές παραβιάσεις την ώρα που ο κ. Καμμένος έριχνε το στεφάνι.
Αυτό που πιθανόν ετοιμάζουν οι Τούρκοι θα είναι κάτι, ενδεχομένως, σοβαρότερο, το οποίο, οι έως τώρα μαζικές προβοκάτσιες των τελευταίων ημερών, απλώς προετοιμάζουν. Υπάρχει σαφώς και ο αντίλογος, ότι δεν θα γίνει απολύτως τίποτε διότι το δυνητικό κόστος, λόγω της συνολικής αναταραχής και της ρευστής κατάστασης θα διαχυθεί σε πολλαπλά επίπεδα.
Διότι μετά από τόσα καψόνια στο ΝΑΤΟ, το να αποσταθεροποιήσει και έμπρακτα την Νοτιοανατολική του Πτέρυγα σε μια τόσο δύσκολη μεταβατική μετά-μεταψυχροπολεμική φάση της πορείας της ανθρωπότητας, τη στιγμή που ήδη έχει εκνευρίσει υπερβολικά τόσους πολλούς, θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραία επιλογή.
Εν ολίγοις, όσο κίνητρο μπορεί αν συνιστά το σημερινό περιβάλλον, άλλο τόσο μπορεί να είναι και αντικίνητρο. Οπότε το ενδιαφέρον στρέφεται στο αν είναι ορθολογικός δρων ο Ερντογάν για να λάβει τις αποφάσεις του «ζυγίζοντας» προσεκτικά τα δεδομένα του προβλήματος. Ούτε αυτό φτάνει όμως. Διότι εξαρτάται ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός! Διότι αν είναι «εθνικός» είναι διαφορετική ανάγνωση των στοιχείων που θα κάνει από το αν είναι «ιδιοτελής-πολιτικός».
Ηθικόν δίδαγμα, δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για ασφαλείς προβλέψεις και εφησυχασμό. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Διότι πέραν των στρατηγικών υπολογισμών, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι τεκμηριωμένα, η γεωγραφία μας καταδίκασε να ζούμε με έναν κακό, έναν πολύ κακό γείτονα… και το πλέον θετικό σενάριο για εμάς, δεν είναι άλλο από τη συνέχιση και ίσως ενίσχυση της ασφυκτικής πίεσης, αφού επιδιώκουν και είναι θεμιτό την επικράτηση του δικού τους πιο θετικού σεναρίου: Το να κερδίσουν τον πόλεμο δίχως μάχη.
http://www.freepen.gr/2017/02/blog-post_18.html
